6942225683

Author - Xristiana Aigalew

22 Μαρ

Συκώτι: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για τις παθήσεις του

Το ήπαρ ή συκώτι είναι ο μεγαλύτερος αδένας του ανθρωπίνου σώματος με εξωκρινή και ενδοκρινή μοίρα. Πρόκειται για το χημικό εργοστάσιο του σώματος. Βρίσκεται κάτω από το δεξιό θόλο του διαφράγματος. Έχει βάρος 1200-1600 γραμμάρια (το 2,5% του συνολικού βάρους του ανθρωπίνου σώματος). Αποτελείται από 4 λοβούς (δεξιός, αριστερός, τετράπλευρος, κερκοφόρος). Η λειτουργική ανατομία του βασίζεται στην διάκριση σε λειτουργικά αυτόνομες δομές, τα 8 ηπατικά τμήματα, τα οποία εμφανίζουν αυτοτελή αρτηριακή και πυλαία αγγειακή παροχή και χοληφόρο παροχέτευση. Ποια στοιχεία συστήνουν το ήπαρ; Το ήπαρ είναι αγγειοβριθές όργανο (δέχεται 1500 ml αίματος/ min). Η ανατομική του θέση παρεμβάλλει το ήπαρ ανάμεσα σε 2 αγγειακά δίκτυα, της σπλαχνικής και της συστηματικής κυκλοφορίας που καταλήγουν σε κοινή αγγειακή κοίτη, τα ηπατικά κολποειδή. Η αιμάτωση είναι διμερής και διακρίνεται στην θρεπτική (ηπατική αρτηρία-κύρια πηγή οξυγόνωσης) και στην λειτουργική (πυλαία φλέβα). Η πυλαία φλέβα παρέχει το 80% της αιμάτωσης του ήπατος και το 40% της οξυγόνωσής του. Η απαγωγός κυκλοφορία του αίματος γίνεται με τις 3 ηπατικές φλέβες (δεξιά, μέση και αριστερή) που εκβάλλουν στην κάτω κοίλη φλέβα. Ο κερκοφόρος λοβός του ήπατος αποτελεί εξαίρεση καθώς η παροχέτευση του γίνεται μέσω των αυτόνομων φλεβών του, που εκβάλλουν απευθείας στην κάτω κοίλη φλέβα. Η εκφορητική οδός του ήπατος διακρίνεται σε ενδοηπατική και εξωηπατική μοίρα. Η ενδοηπατική μοίρα αποτελείται από τα χοληφόρα τριχοειδή και από τους περιλόβιους και μεσολόβιους χοληφόρους πόρους. Η εξωηπατική μοίρα αποτελείται από τον κοινό ηπατικό πόρο, τον κυστικό πόρο, από την χοληδόχο κύστη και τον χοληδόχο πόρο. Το ηπατικό λόβιο αποτελεί την ανατομική και λειτουργική μονάδα του ήπατος. Πρόκειται για πολυγωνική, συνήθως εξάγωνη, μάζα ηπατικού ιστού, διαμέτρου 1 mm. Ποιες είναι οι λειτουργίες του ήπατος; Οι λειτουργίες του ήπατος αφορούν την παραγωγή και εναπόθεση ενέργειας (μεταβολισμός γλυκόζης-γλυκογόνου, αμινοξέων, λιπών), την αδρανοποίηση και απομάκρυνση ουσιών (αμμωνίας, χολερυθρίνης, χοληστερίνης), την πέψη των τροφών (χολικά οξέα-άλατα), το μεταβολισμό και απέκκριση τοξικών ουσιών, αιθυλικής αλκοόλης, ορμονών και φαρμάκων, την παραγωγή ουσιών (λευκωματίνες, παράγοντες πήξεως), την αποθήκευση ουσιών (σίδηρος, χαλκός, βιταμίνες), την ανοσιακή απάντηση (χυμική, κυτταρική), την αιμοποίηση, την αιμόσταση και την οξεοβασική ισορροπία. Η παραγωγή και έκκριση χολής βοηθά στην πέψη των τροφών και στην απομάκρυνση τοξικών ουσιών. Το ήπαρ καταβολίζει τα περισσότερα φάρμακα. Για να απεκκριθούν τα φάρμακα στην χολή ή στο νεφρό πρέπει να είναι υδροδιαλυτά. Τα περισσότερα φάρμακα είναι λιποδιαλυτά και ο ηπατικός μεταβολισμός τους τα καθιστά υδροδιαλυτά. Κάθε φάρμακο μπορεί να παρουσιάσει δυνητικά ηπατοτοξικότητα, που κλινικώς συχνά δε μπορεί να διαφοροδιαγνωσθεί εύκολα από ηπατοπάθειες άλλης αιτιολογίας. H συχνότερη μορφή φαρμακευτικής ηπατοτοξικότητας οφείλεται σε ιδιοσυγκρασιακή αντίδραση. Εκδηλώνεται σε λίγα σχετικώς άτομα, που παρουσιάζουν γενετικώς καθορισμένη, ευαισθησία σε κάποιον από τους μεταβολίτες του φαρμάκου. H ηπατοτοξικότητα αυτή είναι απρόβλεπτη, δεν εξαρτάται από τη δόση του φαρμάκου, ενώ είναι αδύνατος ο έλεγχος ή η αναπαραγωγή της σε ζώα- μοντέλα. H συνέχιση της χορήγησης του φαρμάκου σε περιπτώσεις οξείας ηπατοκυτταρικής βλάβης εκθέτει τον ασθενή στον κίνδυνο ανάπτυξης κεραυνοβόλου ηπατίτιδας ή χρόνιας ηπατίτιδας. Οι παθήσεις του ήπατος   Οι ηπατικές παθήσεις (κλινικο-παθολογοανατομική έκφραση) είναι: • Οξεία και χρόνια ηπατίτιδα • Οξεία και χρόνια χολόσταση • Λίπωση (μικρο- και μεγαλο-φυσαλιδώδης) • Ίνωση-κίρρωση • Απόφραξη ηπατικών φλεβών ή πυλαίας • Καλοήθη και κακοήθη νεοπλάσματα. Ο συνήθης εργαστηριακός έλεγχος [...]

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...
22 Μαρ

Αυτοάνοση Θρομβοπενική Πορφύρα

Αυτοάνοση Θρομβοπενική Πορφύρα ονομάζεται η νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από αυξημένη καταστροφή των αιμοπεταλίων λόγω αυτοαντισωμάτων που στρέφονται κατά των αιμο­πεταλίων. Άρα υπάρχει χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων. Όταν ξένοι εισβολείς (παθογόνα) ανιχνεύονται από το ανοσοποιητικό σύστημα, ο οργανισμός παράγει αντισώματα. Στην Αυτοάνοση Θρομβοπενική Πορφύρα, ο οργανισμός παράγει, κατά λάθος, αντισώματα που καταστρέφουν τα ίδια του τα αιμοπετάλια. Το ανοσοποιητικό σύστημα έχει χάσει ένα μέρος της ικανότητάς του να διακρίνει μεταξύ των ξένων ουσιών και των κυττάρων του ίδιου του οργανισμού του. Σε ορισμένους ασθενείς, οι παρατηρούμενοι χαμηλοί αριθμοί αιμοπεταλίων ίσως οφείλονται και σε ανεπαρκή παραγωγή αιμοπεταλίων, κάτι που μπορεί να συμβαίνει ταυτόχρονα με την καταστροφή των αιμοπεταλίων μέσω των αντισωμάτων Η νόσος είναι συχνότερη σε νέες γυναίκες, ηλικίας από 20-40 ετών. Συχνή είναι και η εμφάνιση της στην παιδική ηλικία, μετά από ιογενή λοίμωξη. Οι περισσότερες περιπτώσεις της νόσου παρατηρούνται σε προηγουμένως υγιή άτομα οπότε και ονομάζεται ιδιοπαθής. Αυτοαντισώματα, όμως, έναντι των αιμοπεταλίων, είναι δυνατόν να παρατηρηθούν και σε διάφορες άλλες διαταραχές, οπότε η Αυτοάνοση Θρομβοπενική Πορ­φύρα, ονομάζεται δευτεροπαθής. Συμπτώματα Το κύριο κλινικό γνώρισμα της νόσου είναι η αιμορραγική διάθεση η οποία μπορεί να εκδηλωθεί ως: πορφύρα (αυθόρμητη αιμορραγία πορφυρού χρώματος περιοχές στο δέρμα ή στους βλεννογόνους) πετέχειες (στρογγυλά, σαν κεφαλάκια καρφίτσας, σημεία που προκαλούνται λόγω επιφανειακής αιμορραγίας μέσα στο δέρμα). δερματικές εκχυμώσεις μηνορραγία (βαριά έμμηνος ρύση στις γυναίκες) αιμορραγία ούλων αιμορραγία που δύσκολα σταματά ρινορραγία αίμα στα ούρα αίμα στα κόπρανα Τα νοσήματα που συνδέονται με την Αυτοάνοση Θρομβοπενική Πορφύρα είναι τα λεμφοϋπερπλαστικά, ορισμένοι καρκίνοι, οι ιογενείς λοιμώξεις και τα αυτοάνοσα (Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος, Δερματομυοσίτιδα, Κρυοσφαιριναιμία Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, Μικτή νόσος συνδετικού ιστού, Σκληρόδερμα, Σύνδρομο Sjogren, Σύνδρομο Evans). Η έναρξη στα παιδιά είναι συνήθως οξεία, ενώ χρόνια και προοδευτική είναι στις ενήλικες γυ­ναίκες. Εκτός από την ανεύρεση των αιμορραγικών εκδηλώσεων η κλινική εξέταση είναι συ­νήθως αρνητική. Η διάγνωση της ιδιοπαθούς Αυτοάνοσης Θρομβοπενικής Πορφύρας επιβεβαιώνεται με τον αποκλεισμό όλων των άλλων αιτίων που προκαλούν θρομβοπενία. Τα αντιαιμοπεταλιακά αντισώματα επηρεάζουν εκτός του αριθμού των αιμοπεταλίων και τη λειτουργικότητα τους; Έχουν περιγραφεί λειτουργικές διαταραχές των αιμοπεταλίων σε ασθενείς με παρουσία αντιαιμοπεταλιακών αντισωμάτων με ή χωρίς θρομβοπενία. Υπάρχει συσχέτιση μεταξύ ενεργότητας της νόσου και της βαρύτητας της λειτουργικής διαταραχής. Αντιμετώπιση Οι περισσότερες περιπτώσεις ιδιοπαθούς Αυτοάνοσης Θρομβοπενικής Πορφύρας, αντιμετωπίζονται αρχικά με κορτικοστεροειδή, τα οποία σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων αυξά­νουν τον αριθμό των αιμοπεταλίων στα φυσιολογικά επίπεδα. Περίπου οι μισοί όμως από τους ασθενείς μετά τη διακοπή του φαρμάκου εμφανίζουν υποτροπή. Στις περιπτώσεις αυτές εν­δείκνυται η αφαίρεση του σπλήνα. Η χορήγηση γ-σφαιρίνης προκαλεί γρήγορη αλλά προσω­ρινή αύξηση του αριθμού των αιμοπεταλίων γι’ αυτό και χορηγείται μόνο σε ασθενείς που έχουν βαριά αιμορραγία ή υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις. Στην ανθεκτική χρόνια Αυτοάνοση Θρομβοπενική Πορφύρα χορηγούνται ανοσοκατασταλτικά φάρμακα. Οι μεταγγίσεις αιμοπεταλίων γίνονται μόνο αν υπάρχει επικίνδυνη για τη ζωή αιμορραγία. Πηγή: http://www.healthyliving.gr/2016/08/30/autoanosh-thromvopenikh-profyra/

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...
15 Μαρ

Αυτοάνοσα νοσήματα, Διατροφή και Ανοσοποιητικό

Αυτοάνοσα νοσήματα, Διατροφή και Ανοσοποιητικό Ένας φαινομενικός παραλογισμός του ανοσοποιητικού μας συστήματος Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι μια ομάδα νοσημάτων με συμμετοχή και προσβολή πολλών οργάνων και ιστών και επομένως συμπεριλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων και κλινικών εικόνων. Διακρίνονται: 1. Σε αυτά που προσβάλλεται ένα όργανο (οργανοειδικά), π.χ. θυρεοειδίτιδα Hashimoto, σακχαρώδης διαβήτης τύπου I και 2. Σε αυτά που προσβάλλονται ταυτόχρονα ή διαδοχικά πολλά όργανα (συστηματικά), π.χ. συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ), ρευματοειδής αρθρίτιδα). Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των παθήσεων; Η δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και η ανάπτυξη αντισωμάτων για τα ίδια τα όργανα και τους ιστούς του οργανισμού. Η ύπαρξη δηλαδή αυτοαντισωμάτων τα οποία μπορούν να ανιχνευθούν συνήθως στον ορό των ασθενών και καταστρέφουν τους ίδιους τους ιστούς και τα όργανα του ασθενούς. Τι είναι το ανοσοποιητικό σύστημα και ποια είναι η λειτουργία του; Το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύει τον οργανισμό από τις επιθέσεις εισβολέων, τους οποίους αναγνωρίζει ως «ξένους προς τους ιστούς του οργανισμούς» είτε είναι μικροοργανισμοί (π.χ. μικρόβια, ιοί, μύκητες) είτε είναι ιστοί (π.χ. μετάγγιση διαφορετικής ομάδας αίματος ή μη ιστοσυμβατότητα σε μεταμοσχεύσεις) είτε τροφές, όπως γύρη κλπ. Το ανοσοποιητικό σύστημα διαθέτει ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα κυττάρων επιφορτισμένο να αναγνωρίζει αρχικά και ακολούθως να αντιδρά, παράγοντας αντισώματα με σκοπό την καταστροφή ουσιών που αναγνωρίζει ως «ξένες» και που είναι δυνητικά επιβλαβείς για τον οργανισμό (οι «ξένοι» εισβολείς ονομάζονται αντιγόνα). Την καταστροφή την επιτυγχάνει παράγοντας το κατάλληλο αντίσωμα κάθε φορά για το κάθε νέο αντιγόνο. Τα αντισώματα είναι μόρια πρωτεϊνικής φύσης, των οποίων η στερεοδιάταξη (η μορφή τους) τους επιτρέπει να προσδένονται στο αντιγόνο [το μόριο του εισβολέα το οποίο πυροδότησε τη σύνθεσή τους και με το οποίο έχουν συμπληρωματική στερεοδιάταξη (μορφή)]. H πρόσδεσή των αντισωμάτων στα αντιγόνα του εισβολέα προκαλεί στη συνέχεια σειρά αντιδράσεων που στόχο έχουν να τα καταστρέψουν και τελικά να τα απομακρύνουν από τον οργανισμό. Η όλη αυτή η αμυντική διαδικασία του ανοσοποιητικού συστήματος στις περιπτώσεις αυτοάνοσων μοιάζει να απορυθμίζεται και αντί να επιτίθεται μόνο στους ξένους εισβολείς, καθώς θα έπρεπε, κάνει λάθος αναγνωρίζοντας τους δικούς του ιστούς σαν «ξένους», παράγει αυτοαντισώματα και αρχίζει επίθεση στον ίδιο του «τον εαυτό». Αυτοάνοσα – Παθογένεση Η συχνότητα των αυτοάνοσων νοσημάτων κυμαίνεται περίπου στο 3% του πληθυσμού. Ένα μεγάλο μέρος από τα αυτοάνοσα νοσήματα παραμένει αδιάγνωστο. Ορισμένα από αυτά, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι και η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι αρκετά συχνά και συνοδεύονται από μεγάλο οικονομικό και ψυχοκοινωνικό κόστος. Άλλα, όπως η θυρεοειδίτιδα ή νόσος του Hashimoto με την κατάλληλη ορμονική υποκατάσταση δεν δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα. Το άτομο που έχει παρουσιάσει ένα αυτοάνοσο νόσημα μπορεί να παρουσιάσει και ένα νέο. Η παθογένεση των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι περίπλοκη και σε αυτήν εμπλέκονται τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες (το γενετικό υπόστρωμα δηλαδή ευθύνεται μόνο κατά ένα μέρος για την εμφάνιση της ασθένειας). Η αλληλεπίδραση των παραγόντων αυτών καθορίζει το αν ένα άτομο θα νοσήσει ή όχι. Το γενετικό υπόστρωμα πολλών αυτοάνοσων έχει διευκρινιστεί. Φαίνεται ότι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις εμπλέκονται παραπάνω από ένα γονίδια (πολυγονιδιακά νοσήματα) και ενώ από την άλλη τα ίδια γονίδια που σχετίζονται με τα αυτοάνοσα νοσήματα υπάρχουν και σε σημαντικό αριθμό υγιών ατόμων χωρίς να νοσούν (η πιθανότητα [...]

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...
15 Μαρ

Αυτοάνοσα νοσήματα & διατροφή

Τα αυτοάνοσα νοσήματα χαρακτηρίζονται από καταστροφή ιστών του οργανισμού από το ίδιο του το αμυντικό σύστημα. O οργανισμός δηλαδή, αναγνωρίζει ως ξένα κάποια κύτταρά του και ενεργοποιεί τους αμυντικούς μηχανισμούς με σκοπό την καταπολέμησή τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων νοσημάτων είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι, η θυρεοειδίτιδα Χασιμότο, η κοιλιοκάκη, η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου κ.ά. Ο ρόλος της δίαιτας στην πρόληψη των αυτοάνοσων νοσημάτων επικεντρώνεται στο αν και κατά πόσο η δίαιτα μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου, να βελτιώσει τα συμπτώματα και να αντισταθμίσει διατροφικές ελλείψεις θρεπτικών συστατικών. Οι μελέτες που έχουμε στη διάθεσή μας περιλαμβάνουν μικρό δείγμα, ο σχεδιασμός τους διαφέρει, πολλά από τα αποτελέσματά τους δε, είναι αντικρουόμενα. Η νηστεία έχει μελετηθεί για τις επιδράσεις της στη ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ). Συγκεκριμένα, έχει βρεθεί ότι μειώνει τα επίπεδα φλεγμονής, αν και ο ακριβής μηχανισμός της παραμένει άγνωστος. Η πεντοσιδίνη, ένα τελικό προϊόν προχωρημένης γλυκοζυλίωσης πρωτεϊνών και σακχάρων, σχετίζεται με την εκδήλωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Όσο αυξάνεται η ενεργότητα της νόσου, τόσο αυξάνεται η πεντοσιδίνη στα ούρα. Ο Iwashige (2004) μελέτησε το αν η νηστεία θα μείωνε την πεντοσιδίνη στα ούρα, όπως επίσης και την ενεργότητα της νόσου. Δέκα ασθενείς με ΡΑ ακολούθησαν δίαιτα περιορισμένων θερμίδων (1085 kcal/ημέρα) σε εναλλαγή με μέρες νηστείας. Η μελέτη διήρκεσε 54 μέρες. Η πεντοσιδίνη ούρων την πρώτη και την εικοστή πέμπτη μέρα δεν είχε μειωθεί, αλλά ήταν σημαντικά χαμηλότερη στο τέλος της μελέτης και η ενεργότητα της νόσου είχε ελαττωθεί. Αυτή ήταν μια μικρή μελέτη, που όμως έδειξε ότι η μειωμένη ενεργειακή πρόσληψη ίσως δρα ευεργετικά σε ασθενείς με ΡΑ, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι η σίτιση είναι επαρκής. Άλλες μελέτες δείχνουν, ότι η χορτοφαγική δίαιτα βελτιώνει τα συμπτώματα της νόσου (Kjeldsen-Kragh, 1995). Άλλοι ερευνητές δεν βρήκαν κάποιο όφελος από τη χορτοφαγική δίαιτα (Rall 2000). Η υιοθέτηση ισορροπημένης επαρκούς διατροφής είναι σημαντική για τη διατήρηση της άμυνας του οργανισμού. Αν και υπάρχουν προβλήματα με τη ρύθμιση της ανοσολογικής απόκρισης στα αυτοάνοσα νοσήματα, κρίνεται σημαντική η πρόληψη διατροφικών ελλείψεων, που αλληλεπιδρούν με τη λειτουργία. Εφόσον η χορτοφαγική δίαιτα είναι πλούσια σε φυτοχημικά και αντιοξειδωτικά και οι μελέτες δείχνουν κάποιο όφελος, δεν θα έβλαπτε τους ασθενείς να τη δοκιμάσουν. Θα πρέπει όμως να έχουν υπόψη, ότι ίσως πάρει χρόνο μέχρι να δουν αποτελέσματα. Μια χορτοφαγική δίαιτα ελεύθερη γλουτένης, ίσως να προστατεύει την καρδιά σε ασθενείς με ΡΑ. Σε μια μελέτη που έγινε από τον Elkan et al (2008), 38 ασθενείς που ακολούθησαν ελεύθερη γλουτένης χορτοφαγική δίαιτα είχαν μειωμένα επίπεδα LDL χοληστερόλης και αυξημένα καρδιοπροστατευτικά αντισώματα IgA anti-PC σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Συμπέρανε ότι τα Ω-3 λιπαρά οξέα βελτιώνουν μέτρια τα συμπτώματα σε ασθενείς με ΡΑ και παρέχουν καρδιοπροστασία. Άλλες δίαιτες, όπως η νηστεία, η χορτοφαγική και η δίαιτα αποκλεισμού τροφών είχαν όφελος σε μικρό αριθμό ασθενών αλλά η εφαρμογή τους ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Οι Pattison et al (2004) βρήκαν ότι η υψηλή κατανάλωση ω-3 λιπαρών οξέων, φρούτων, λαχανικών και β-κρυπτοξανθίνης (καροτενοειδές) είχαν προστατευτική δράση, ενώ η χαμηλή πρόσληψη αντιοξειδωτικών, μείωνε τον κίνδυνο για ΡΑ. [...]

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...
15 Μαρ

Πώς Γίνεται η Πρόληψη για τα Αυτοάνοσα και η Διαχείρισή τους με Βιολογικές Θεραπείες

Στα αυτοάνοσα νοσήματα, ενώ τα αντισώματα του οργανισμού έχουν φυσιολογικά σκοπό να επιτίθενται σε εξωτερικούς μολυσματικούς παράγοντες, αυτά επιτίθενται στον ίδιο τον οργανισμό και στα όργανά του, μην ξεχωρίζοντάς τον από τους εξωτερικούς εισβολείς. Είναι νοσήματα χρόνια, τα οποία μπορεί να έχουν ποικίλη έκφραση και σοβαρότητα. Ορισμένες φορές, εμφανίζονται συνδυαστικά πολλά μεταξύ τους, και για αυτό προτείνεται ο εκτενής έλεγχός τους με αναλύσεις σε πολλά επίπεδα. Το φαινόμενο που παρατηρείται όμως είναι ότι ενώ κάποιος είναι στο όριο να εκδηλώσει ή να μην εκδηλώσει αυτοάνοσο νόσημα, η κλασσική ιατρική σπάνια μπορεί να τα αποτρέπει, περιμένοντας τον πολίτη να το εκδηλώσει βάζοντας τον στο τρυπάκι των φαρμάκων που είναι πάρα πολύ ακριβά. Και βέβαια, ο ασθενής ποτέ δεν θεραπεύεται και ζει πάντα με συμπτώματα, αλλά και με τις παρενέργειες των φαρμάκων που πολλές φορές είναι καταστροφικές για την υγεία. Παραδείγματα αυτοάνοσων νοσημάτων Τα νοσήματα αυτά αναφέρονται και ως Νόσοι του Συνδετικού Ιστού Νευρικό Σύστημα Σκλήρυνση κατά Πλάκας Βαριά Μυασθένεια Αυτοάνοσες Νευροπάθειες Σύνδρομό Guillain-Barré Αίμα Αυτοάνοση Αιμολυτική Αναιμία Κακοήθης Αναιμία Αυτοάνοση Θρομβοκυτταροπενία Αιμοφόρα Αγγεία Κροταφική Αρτηρίτιδα Αντιφωσφολιπιδικό Σύνδρομο Αγγειίτιδες όπως η Κοκκιωμάτωση Wegener Νόσος του Αδαμαντιάδη Behçet. Ενδοκρινείς Αδένες Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου Ι Θυρεοειδίτιδα του Hashimoto Αυτοάνοση ωοθηκίτιδα και ορχίτιδα Αυτοάνοση νόσος των επινεφριδίων αδένων. Γαστρεντερικό Σύστημα Νόσος του Crohn Ελκώδης Κολίτιδα Πρωτοπαθής Χολική Κίρρωση Αυτοάνοση Ηπατίτιδα. Δέρμα Λεύκη Ψωρίαση Ερπητοειδής Δερματίτιδα Πέμφιγα + πεμφιγοειδές Πολλών Οργάνων (περιλαμβανομένου και του μυοσκελετικού συστήματος, δηλαδή μύες, αρθρώσεις, τένοντες κ.α.) Αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα Ρευματοειδής αρθρίτιδα Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος Σκληρόδερμα Πολυμυοσίτιδα Δερματομυοσίτιδα Σύνδρομο Sjogren. Πώς να αποφύγετε τα Αυτοάνοσα νοσήματα. Τι πρέπει να κάνετε Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος ο οποίος κινδυνεύει με αυτοάνοσο είναι η ρύθμιση του ψυχο-νευρο-ενδοκρινο-ανοσολογικού άξονα (P.N.E.I) και μάλιστα να κάνει επαναπρογραμματισμό και στις δύο κατευθύνσεις όπως το ψυχοσωματικό και το σωματοψυχικό. Αυτό γίνεται με σύμπλοκα βιολογικά ρυθμιστικά σκευάσματα που περιέχουν πολλούς αγγελιοφόρους και ρυθμίζουν μέσω του εξωκυττάριου χώρου όλο τον άξονα του P.N.E.I με αποτέλεσμα την πλήρη ρύθμιση του εγκεφάλου και του υποσυνειδήτου, του θυρεοειδή αδένα, των ορμονών και του ανοσολογικού συστήματος. Με την ρύθμιση αυτή αποφεύγεται η ενεργοποίηση αυτοάνοσων καταστάσεων. Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι η στοχευμένη στρατηγική αποτοξίνωση. Το βήμα αυτό γίνεται με διάγνωση βασισμένη σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία που πρέπει να γίνεται από ειδικό για να εξακριβωθεί η τοξικότητα του ατόμου εάν είναι πρώτου, δευτέρου ή τρίτου βαθμού έτσι ώστε ο οργανισμός να αποτοξινωθεί και να ελευθερωθεί για να μπορούν να λειτουργήσουν είτε τα φάρμακα είτε βιολογικές ουσίες. Εάν δεν γίνει η αποτοξίνωση, οι θεραπείες είναι σαν να χτυπάν σε τοίχο. Το τρίτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι το ενεργειακό σας προφίλ (βιοσυντονισμός). Να δείτε δηλαδή τις αποκλίσεις του οργανισμού από τις φυσιολογικές συχνότητες και να δείτε αν υπάρχουν στον οργανισμό σας υπολείματα ή τα ίχνη από μικρόβια, παράσιτα, ιούς, που δεν ανιχνεύονται με εξετάσεις αίματος σε πολύ πρώιμη φάση. Το τέταρτο βήμα είναι η ανάλυση τρίχας για την εύρεση βαρέων μέταλλων και 37 ιχνοστοιχείων που είναι απαραίτητα για τον οργανισμό και μπορούν έτσι ΜΟΝΟ να δοθούν τα απαραίτητα μέταλλα και ιχνοστοιχεία που χρειάζεται ο οργανισμός σας. Το πέμπτο που πρέπει να κάνετε είναι η διερεύνηση του χώρου που εργάζεστε ή ακόμα και στο σπίτι για ηλεκτρομαγνητικό και γεωπαθητικό στρες. Η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία είναι σε καθημερινή βάση επικίνδυνη για την υγεία μας και μάλιστα δρα αόρατα. Το ίδιο [...]

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...
15 Μαρ

Ρευματικές παθήσεις: Τι είναι και πώς αντιμετωπίζονται

Τι πρέπει να γνωρίζετε για την ασθένεια αυτή Πώς κάποιος καταλαβαίνει ότι πάσχει από ρευματοπάθεια, πώς διαγνώσκεται και πώς θεραπεύεται Ποιες είναι οι κυριότερες ρευματικές παθήσεις; Ποια είναι τα συμπτώματα που θα μας οδηγήσουν στον ρευματολόγο; Πώς γίνεται η διάγνωση και ποια είναι η θεραπεία; Απαντήσεις στο επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί. Τι είναι η Ρευματολογία Ο όρος Ρευματολογία προέρχεται από την ελληνική λέξη «ρεύμα», παράγωγο του ρήματος «ρέω», που δείχνει κίνηση προς μία κατεύθυνση. Πρώτος ο Έλληνας γιατρός Ιπποκράτης χρησιμοποίησε τον όρο ρευματισμός για τις παθήσεις των αρθρώσεων. Πίστευε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από τέσσερις χυμούς: το αίμα, το φλέγμα, την κίτρινη και μέλαινα χολή. Οι παθήσεις των αρθρώσεων και γενικότερα οι ασθένειες οφείλονται σε διαταραχή της κίνησης ενός εκ των τεσσάρων χυμών. Αναλυτικότερα για τις ρευματικές παθήσεις πίστευε ότι μια ουσία που ξεκινά από τον εγκέφαλο και διαχέεται σαν «ποτάμι» σε όλα τα σημεία του σώματος προκαλεί κακοδιαθεσία και ασθένεια. Είναι η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη του νευρο-ενδοκρινολογικού άξονα. Το 1642 ο όρος rheumatism εισάγεται από τον Γάλλο γιατρό Dr Baillou, ο οποίος τονίζει ότι η αρθρίτιδα είναι συστηματικό νόσημα. Σήμερα ο όρος Rheumatology και Rheumatic diseases έχουν καθιερωθεί από τη διεθνή ιατρική κοινότητα για τη μελέτη και θεραπεία των επώδυνων καταστάσεων του μυοσκελετικού συστήματος. Ο όρος μυοσκελετικό σύστημα περιλαμβάνει τις ανθρώπινες δομές που συνεργάζονται ομαλά για την κίνηση και τη στήριξη του ανθρώπινου σώματος. Δηλαδή τα οστά, συνδέσμους, τένοντες, ορογόνους θυλάκους, σπονδυλική στήλη. Τα ρευματικά νοσήματα Τα ρευματικά νοσήματα είναι περισσότερα από 150. Μπορούμε να τα κατατάξουμε αδρά σε πέντε κατηγορίες: 1. Εκφυλιστικές παθήσεις, με κύριο αντιπρόσωπο την οστεοαρθρίτιδα. Πρόκειται για χρόνιες εκφυλιστικές διαταραχές, που σχετίζονται με τη φθορά του αρθρικού χόνδρου. Ο τελευταίος καλύπτει τις αρθρικές επιφάνειες και λειτουργεί σαν λιπαντικό σώμα, δηλαδή δίνει αντοχή και ανθεκτικότητα στην άρθρωση καθώς και την ικανότητα στα οστά να ολισθαίνουν ομαλά και ανώδυνα κατά την κίνηση. Αποτελείται κατά κύριο λόγο από νερό (>60%) και θεμέλια ουσία (ίνες κολλαγόνου-πρωτογλυκάνες-χονδροκύτταρα). Σιγά-σιγά ο αρθρικός χόνδρος αφυδατώνεται, μειώνεται η περιεκτικότητά του σε πρωτεογλυκάνες, χάνει την ελαστικότητά του και παρουσιάζει ρωγμές. Το υποκείμενο οστό αυξάνει σε μέγεθος αντιδραστικά, προβάλλει μέσα στην άρθρωση με συνέπεια τη δημιουργία οστικών «ρυγχών», που ονομάζονται οστεόφυτα. Πρόκειται για τα γνωστά «άλατα». Μειώνεται το εύρος της κίνησης που γίνεται επώδυνη. Πιο συχνά προσβάλλεται το γόνατο, το ισχίο, η σπονδυλική στήλη και οι μικρές αρθρώσεις άνω και κάτω άκρων. 2. Αυτοάνοσες παθήσεις ή νοσήματα του κολλαγόνου ή του συνδετικού ιστού. Ο ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος είναι να προστατεύει τον οργανισμό από τους ξένους εισβολείς, π.χ. μικρόβια, ενώ παράλληλα να αναγνωρίζει τα δικά του στοιχεία, να τα ανέχεται και να μη στρέφεται εναντίον τους. Σε αυτές τις παθήσεις για άγνωστο λόγο, ο οργανισμός χάνει την ικανότητα αναγνώρισης του «δικού» του στοιχείου και στρέφει τους μηχανισμούς άμυνας λανθασμένα ενάντια των δικών του δομών. Ως συνέπεια έχουμε την καταστροφή του οργάνου-στόχου. Είναι πολυσυστηματικά νοσήματα, δηλαδή δεν περιορίζονται στο μυοσκελετικό σύστημα αλλά προσβάλλουν και άλλα όργανα όπως νεφρά-μάτια- δέρμα. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν: η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος, η Ψωριασική Αρθρίτιδα, το Συστηματικό Σκληρόδερμα, οι Αγγεϊτιδες, η Λεύκη, η Σκλήρυνση κατά [...]

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...
12 Μαρ

H διατροφή σχετίζεται με τα αυτοάνοσα νοσήματα;

Η διατροφή σχετίζεται όλο και περισσότερο με την εμφάνιση αυτοάνοσων. Είναι πλέον σε όλους γνωστό ότι η ποιότητα της διατροφής διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ανθρώπινης υγείας. Τελευταία συζητιέται ολοένα και περισσότερο η εμπλοκή της διατροφής με την εμφάνιση των αυτοάνοσων νοσημάτων, τα οποία φαίνεται να βρίσκονται σε έξαρση τα τελευταία χρόνια τόσο στην Ελλάδα, όσο και παγκοσμίως. Σκλήρυνση κατά πλάκας, ψωρίαση, διαβήτης 2, ρευματοειδής αρθρίτιδα, κοιλιοκάκη και φυσικά οι θυρεοειδίτιδες είναι μερικά από τα νοσήματα που έχουν ως σημείο αναφοράς τη διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος και την έκφραση αυτής στο εκάστοτε όργανο στόχο (νευρικός ιστός ως σκλήρυνση κατά πλάκας, δέρμα ως ψωρίαση, πάγκρεας ως διαβήτης 2 κλπ). Διατροφή - Αυτοάνοσα - Ανοσοποιητικό Ας εξετάσουμε λοιπόν τη σχέση της διατροφής με τα αυτοάνοσα νοσήματα σκεφτόμενοι με απλή λογική... Είναι αυτονόητο ότι η ποιότητα των τροφίμων που καταναλώνονται παίζει καθοριστικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του αμυντικού συστήματος, με δεδομένο ότι μέσω αυτών παρέχονται όλα τα δομικά συστατικά που θα θωρακίσουν αποτελεσματικά τις ανοσοποιητικές λειτουργίες. Για να καταλάβετε το πόσο σημαντική είναι η διατροφή για την εξέλιξη του ανθρώπινου αμυντικού συστήματος αρκεί να σκεφθείτε το εξής: Όταν γεννιέται ένα παιδί είναι γνωστό ότι το ανοσοποιητικό του σύστημα βρίσκεται σε σημείο «μηδέν» και για το λόγο αυτό προφυλάσσεται σε ένα εντελώς προστατευμένο περιβάλλον. Η ανάπτυξη και ωρίμανση του ανοσοποιητικού του θα επέλθει, όπως είναι φυσικό, μέσα από την τροφή που καταναλώνει και που για τους πρώτους μήνες αποτελεί το μητρικό, ή το συνθετικό (εμπλουτισμένο σε θρεπτικές ουσίες) γάλα για τις μητέρες που δεν μπορούν να θηλάσουν τα παιδιά τους. Και οι δύο τύποι γάλακτος, της αποκλειστικής δηλαδή μορφής τροφής για τα νεογέννητα βρέφη, είναι ανώτατης βιολογικής αξίας και προσφέρουν (κυρίως το μητρικό) μία πλειάδα θρεπτικών συστατικών που είναι αναγκαία για να λειτουργήσουν ως δομικά συστατικά στο σχηματισμό των ειδικών μηχανισμών άμυνας των παιδιών. Στη συνέχεια και όσο η ικανότητα των βρεφών για κατανάλωση στερεάς τροφής αυξάνεται το μητρικό (ή εμπλουτισμένο) γάλα παραχωρεί τη θέση του ως αποκλειστική τροφή σίτισης στα διάφορα τρόφιμα που σταδιακά εντάσσονται στο βρεφικό διατροφολόγιο. Στη φάση αυτή, όπως καταλαβαίνετε, όλα τα τρόφιμα που καταναλώνονται καθημερινά πλέον, πρέπει να αναλάβουν το ρόλο που μέχρι πρότινος επιτελούσε το γάλα ως αποκλειστική τροφή. Αυτόν δηλαδή της τροφοδότησης του οργανισμού με τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά υψηλής βιολογικής αξίας που είναι αναγκαία για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και την ευρύτερη προστασία της υγείας του παιδιού που μεγαλώνει. Το ίδιο ακριβώς φαινόμενο συμβαίνει και σε όλα τα στάδια της ζωής του ανθρώπου. Η σωστή διατροφή σε κάθε περίπτωση και σε κάθε ηλικία συμβάλει στη θωράκιση του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ η λανθασμένη στην αποδιοργάνωσή του. Επομένως, καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι όλοι οι άνθρωποι να ακολουθούν με συνέπεια μία ειδική «ανοσοπροστατευτική» διατροφή. Ταυτόχρονα όμως, αντιλαμβάνεστε και το χρέος που έχουν οι διάφορες ιατρικές ειδικότητες που εμπλέκονται με τα αυτόανοσα νοσήματα να εφιστούν την προσοχή του ασθενούς τους αναφορικά με την δέουσα προσοχή που πρέπει να επιδεικνύει στη διατροφή του και ως επακόλουθο να τον παραπέμπουν σε ειδικό διατροφολόγο προκειμένου να του διορθώσει και να βελτιώσει καθοριστικά τις διατροφικές του συνήθειες. - See more at: http://logodiatrofis.gr/me-apopsi/h-diatrofh-sxetizetai-me-ta-aytoanosa#sthash.NzA5sUYH.dpuf

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...
12 Μαρ

Αυτοάνοσες ασθένειες.Το τρίπτυχο της σωστής διατροφής για τον θυρεοειδή και γενικά για τις αυτοάνοσες ασθένειες.

“Αυτό που είναι τροφή για έναν άνθρωπο, μπορεί για κάποιον άλλον, να είναι ισχυρό δηλητήριο. “-Λουκρήτιος Το τρίπτυχο της σωστής διατροφής για τον θυρεοειδή  και γενικά για τις αυτοάνοσες ασθένειες. Οχι γλουτένη. Οχι γαλακτοκομικά. Οχι ζάχαρη. Τι μπορούμε να τρώμε; Σε προηγούμενη ανάρτηση που είχα γράψει για την σκλήρυνση κατά πλάκας και την αντιστροφή της μέσω της διατροφής, υπάρχουν αναλυτικά οι τροφές που πρεπει να αποφεύγουμε και τι πρέπει να προσθέσουμε. Οτιδήποτε φλεγμονώδες και επεξεργασμένο πρέπει να αφαιρεθεί – έτσι όχι στην ζάχαρη, στο σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, στην ασπαρτάμη, στα αλλεργιογόνα, τα γαλακτοκομικά, δημητριακά  και ορισμένα λαχανικά. Τα φιστίκια, τα φασόλια σόγιας , τα δημητριακά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα ή που έχουν υποστεί ζύμωση. Το διαιτολόγιο περιλάμβανει ρίζες, σπόρους, ξηρούς καρπούς, λιπαρά ψάρια, κρέατα από φυτοφάγα , όργανα ζώων, και φυσικό ιώδιο από τα φυτά της θάλασσας. Έτρωγε επίσης 9 κύπελλα μη-αμυλούχων λαχανικών και μούρα κάθε μέρα. (Για να είναι εύκολο να το θυμάστε. Είναι 3 φλιτζάνια χόρτα, 3 φλιτζάνια λαχανικά που περιέχουν θείο, και 3 φλιτζάνια πολύχρωμα λαχανικά και μούρα). Συνέχεια  εδώ Σκλήρυνση κατά πλάκας και αντιστροφή της, μέσω της διατροφής Μια νέα μελέτη δείχνει ότι οι ασθενείς με Hashimoto (Χασιμότο), (αυτοάνοση ασθένεια του θυρεοειδή ), που πάσχουν ταυτόχρονα και απο κοιλιοκάκη (δυσανεξία στη γλουτένη) χωρίς συμπτωματολογία  (δηλαδή, χωρίς ενοχλήσεις στο πεπτικό σύστημα) χρειάζονται  49% περισσότερη T4 (Θυροξίνη) για να επιτύχουν τα ίδια επίπεδα TSH (θυροτροπίνη)  σε σχέση με τους ασθενείς με Hashimoto χωρίς κοιλιοκάκη. Από την στιγμή που οι ασθενείς ακολούθησαν μια δίαιτα χωρίς γλουτένη για 11 μήνες, οι απαίτησεις σε θυροξίνη(Τ4) έπεσαν στα ίδια επίπεδα με τους ασθενείς με Hashimoto χωρίς κοιλιοκάκη. Η Ευαισθησία στη γλουτένη συνδέεται με τον υποθυρεοειδισμό Hashimoto  Ακόμη μία μελέτη αποδεικνύει την κλινική συσχέτιση μεταξύ ευαισθησίας στη γλουτένη και υποθυρεοειδισμού Hashimoto. Είναι  σπάνιο να βρεθεί ένα άτομο με νόσο του Hashimoto που δεν έχει κάποιο βαθμό ή πλήρη ευαισθησία στη γλουτένη . Η Γλουτένη ερεθίζει το ανοσοποιητικό σύστημα  Η Ευαισθησία στη γλουτένη  βασικά ορίζεται ως οποιαδήποτε ανοσολογική αντίδραση στη γλουτένη. Κοιλιοκάκη ορίζεται γενικά ως μια αυτοάνοση αντίδραση του εντέρου, κατά την έκθεση του στη γλουτένη, καθώς και την συνολική ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Διάφορα εργαστήρια διαγιγνώσκουν την κοιλιοκάκη χρησιμοποιώντας διαφορετικά κριτήρια, συμπεριλαμβανομένων των γενετικών δοκιμών και της εντερικής βιοψίας. Μια τέτοια ανοσολογική απάντηση δεν είναι ποτέ καλή για ένα άτομο με Hashimoto ή κάποια άλλη αυτοάνοση ασθένεια. Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ήδη σε μη ισορροπία και υπερλειτουργεί κατά τη διάρκεια μιας ενεργούς αυτοάνοσης πάθησης. Μια  ανοσοποιητική αντίδραση σε ένα συγκεκριμένο είδος διατροφής  κάνει  το ανοσοποιητικό σύστημα πιο ασταθές, επιδεινώνοντας περαιτέρω την αυτοάνοση πάθηση. Η καθολική ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος δημιουργεί φλεγμονή ενώ τα συμπτώματα της ευαισθησίας στη γλουτένη διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Για ορισμένους η φλεγμονή μπορεί να εμφανισθεί στις αρθρώσεις, δημιουργώντας πόνο και πρήξιμο.Σε άλλους παρουσιάζεται ως δερματικά εξανθήματα . Αλλοι υποφέρουν με φλεγμονή στον εγκέφαλο, έχοντας ως αποτέλεσμα μια «ομιχλώδη» κατάσταση στο μυαλό τους, κακή διάθεση και αγχώδεις διαταραχές, ή και απώλεια μνήμης. Και οχι μόνο. Καταλήγουμε λοιπόν πάλι στον Ιπποκράτη Όλες οι ασθένειες προέρχονται από το  έντερο. – Ιπποκράτης 460-370 Π.Χ.  Ο Ιπποκράτης το έλεγε αυτό πρίν από  περισσότερα από 2.000 χρόνια, αλλά εμείς τώρα μόλις κατανοούμε  το πόσο δίκιο είχε. Οι  έρευνες κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν αποκαλύψει ότι η υγεία του εντέρου είναι κρίσιμης σημασίας για τη γενική υγεία, και ότι [...]

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...
12 Μαρ

Αυτοάνοσα νοσήματα και διατροφή

Όταν σκέφτεστε διάφορες επικίνδυνες ασθένειες, τι έρχεται πρώτο στο μυαλό σας; Ο καρκίνος; Ή μήπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις; Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ, 9 εκατομμύρια Αμερικανοί πάσχουν από καρκίνο σε ετήσια βάση και 22 εκατομμύρια υποφέρουν από καρδιαγγειακές παθήσεις. Τα αυτοάνοσα νοσήματα έρχονται πρώτα με 23,5 εκατομμύρια ασθενείς ετησίως, ενώ ο αριθμός αυτός αυξάνεται διαρκώς. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Αυτοάνοσων Νοσημάτων, για την ακρίβεια υπάρχουν 50 εκατομμύρια ασθενείς, διότι το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας παρακολουθεί μόνο 24 αυτοάνοσα νοσήματα (με επιδημιολογικές μελέτες) παρ’ όλο που οι ερευνητές θεωρούν ότι τουλάχιστον 80-100 ασθένειες αποτελούν χρόνιες αυτοάνοσες παθήσεις. Τι είναι το αυτοάνοσο νόσημα; Με απλά λόγια, το αυτοάνοσο νόσημα προκύπτει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα λανθασμένα προσβάλλει τους υγιείς ιστούς του σώματος. Ορισμένα αυτοάνοσα, όπως η ψωρίαση ή η αρθρίτιδα στοχεύουν συγκεκριμένα μέρη του σώματος, ενώ άλλα, όπως ο λύκος, επηρεάζουν πολλά μέρη του σώματος. Οι ασθένειες αυτές προκαλούν πολύ περισσότερα από φλεγμονή, πόνο ή δυσφορία. Πολλές είναι καταστροφικές και αποτελούν μια από τις κυριότερες αιτίες θανάτου στο σύγχρονο δυτικό κόσμο. Ακολουθεί μια μικρή λίστα από τα πιο συχνά αυτοάνοσα νοσήματα. Συνηθισμένα αυτοάνοσα νοσήματα • νόσος του Addison • αρθρίτιδα • κοιλιοκάκη • νόσος του Crohn • διαβήτης (τύπου 1) • νόσος του Graves • σύνδρομο Guillain-Barré • θυρεοειδίτιδα του Hashimoto • λύκος • βαριά μυασθένεια • σκλήρυνση κατά πλάκας • κακοήθης αναιμία • πολυαρτηρίτιδα • ρευματική πολυμυαλγία • ψωρίαση • φαινόμενο Raynaud • ρευματοειδής αρθρίτιδα • σαρκοείδωση • σύνδρομο του Sjogren • ελκώδης κολίτιδα Η συμβατική ιατρική δεν έχει οριστική απάντηση ως προς την αιτία των αυτοάνοσων νοσημάτων. Η βασική θεραπεία είναι φαρμακευτική. Συνήθως συνταγογραφούνται στεροειδή παρά το γεγονός ότι η μακροχρόνια χρήση τους είναι βλαβερή για το σώμα. Τρόπος αντιμετώπισης αυτοάνοσων νοσημάτων Πολλοί επαγγελματίες υγείας πιστεύουν ότι η υγεία ή η έλλειψή της ξεκινά από το έντερο. Στο έντερο βρίσκεται το 80% του ανοσοποιητικού μας συστήματος, ενώ όταν υπάρχουν προβλήματα δεν μπορεί να απορροφήσει τα θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του σώματος συμπεριλαμβανομένης της ίασης. Ένα έντερο με προβλήματα οδηγεί συχνά στο Σύνδρομο Διαρρέοντος Εντέρου, γεγονός που επιτρέπει στις πρωτεΐνες και τα σωματίδια τροφής να περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος αναγκάζοντας το ανοσοποιητικό σύστημα να επιτεθεί σε αυτά τα ξένα σωματίδια θεωρώντας τα παθογόνα. Τα προβλήματα του εντέρου είναι αποτέλεσμα της ανθυγιεινής διατροφής, της χρήσης αντιβιοτικών και της υπερανάπτυξης του μύκητα Candida. Αν θέλετε να απαλλαγείτε από οποιαδήποτε χρόνια πάθηση, θα πρέπει να θεραπεύσετε το σώμα σας. Αν είστε έτοιμοι να το κάνετε αυτό, ξεκινήστε από τη διατροφή σας. Μια πραγματικά υγιεινή διατροφή αποτελεί το κλειδί για την καλή υγεία Μια υγιεινή διατροφή περιλαμβάνει κατά 80% ολοκληρωμένες τροφές φυτικής προέλευσης. Το 80% της διατροφής σας θα πρέπει να αποτελείται από φρέσκα, ωμά, βιολογικά προϊόντα – περισσότερα λαχανικά από φρούτα. Με αυτό τον τρόπο θα προσφέρετε στο σώμα σας τα θρεπτικά συστατικά, τις φυτικές ίνες και τα ένζυμα που χρειάζεται καθώς και την κατάλληλη τροφή που θα βοηθήσει τις αποικίες των ωφέλιμων βακτηρίων που υπάρχουν στο έντερο σας να πολλαπλασιαστούν. Σε μια υγιεινή διατροφή θα πρέπει να αποφεύγετε τα επεξεργασμένα τρόφιμα με εξαίρεση λίγα βιολογικά προϊόντα, όπως τα υγιεινά έλαια. Τα ακόλουθα θα πρέπει να τα εξαλείψετε οριστικά: • τεχνητά χρώματα • τεχνητές γεύσεις • συντηρητικά •γλουταμινικό μονονάτριο (MSG), βουτυλική υδροξυανισόλη (ΒΗΑ), βουτυλικό [...]

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...
12 Μαρ

Μπορεί η διατροφή να προστατεύσει απο τα αυτοάνοσα?

Μάθετε πώς μπορείτε να προλάβετε ή τουλάχιστον να μειώσετε τις πιθανότητες να εκδηλώσετε ένα αυτοάνοσο νόσημα, ποιες τροφές πρέπει να αποφεύγετε και ποιες βοηθάνε στην αντιμετώπιση τους. Τι είναι τα αυτοάνοσα. Η λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος είναι να μας προφυλάσσει από τους ξένους εισβολείς. Συχνά όμως το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει ως ξένα δικά του κύτταρα ή ιστούς και επιτίθεται εναντίον τους προκαλώντας τους βλάβες. Αυτά είναι κάποια αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. θυρεοειδίτιδα, ερυθηματώδης λύκος). Που οφείλονται. Παρόλο που έχουν γίνει πολλές έρευνες σε σχέση με τα αυτοάνοσα νοσήματα, εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστες οι ακριβείς αιτίες που τα προκαλούν. Κοινή διαπίστωση πάντως των ειδικών είναι ότι σημαντικό ρόλο πάντως παίζει η κληρονομική προδιάθεση, το έντονο ψυχικό στρες και το περιβάλλον (ρύπανση, ιοί, τοξικά, ηλιακή ακτινοβολία, εμβόλια λόγω των συντηρητικών που εμπεριέχουν κτλ). Ποιες τροφές να αποφεύγετε και ποιες να προτιμάτε. Περιορίστε ή αποφεύγετε τους απλούς υδατάνθρακες όπως το αλεύρι και ζάχαρη, που σας προσφέρουν θερμίδες αλλά λίγα θρεπτικά συστατικά. Από την άλλη τα δημητριακά ολικής αλέσεως και τα λαχανικά, τα εμπλουτισμένα ψωμιά και τα ζυμαρικά ολικής σας προσφέρουν φυτικές ίνες με αποτέλεσμα σταθερά επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας. Πολλές πηγές απλών υδατανθράκων περιέχουν γλουτένη μια πρωτεΐνη που προκαλεί τα συμπτώματα της κοιλιοκάκης. Τα Ω3 λιπαρά οξέα διαθέτουν αντιφλεγμονώδη δράση, έχουν δηλαδή την ιδιότητα να μειώνουν την παραγωγή ουσιών στον οργανισμό που προάγουν τις φλεγμονές. Από την άλλη θεωρείται ότι ενισχύουν τη σύνθεση ουσιών που έχουν αντιφλεγμονώδη και επουλωτική δράση. Η ιδιότητα αυτή των ω3 λιπαρών οξέων βοηθά στην περίπτωση των αυτοάνοσων νοσημάτων και συγκεκριμένα φαίνεται να βοηθούν σε παθήσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η ελκώδης κολίτιδα αλλά και η νόσος Crohn. Για να μην σας λείψουν τα ω3 λιπαρά οξέα φροντίστε να καταναλώνετε τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα λιπαρά ψάρια όπως σολομό, ρέγκα, σκουμπρί, σαρδέλες, καθώς και ξηρούς καρπούς όπως τα καρύδια. . Σύμφωνα με μελέτες το στρες αυξάνει τις πιθανότητες να εκδηλώσουμε κάποιο αυτοάνοσο επομένως ακολουθώντας μια διατροφή που σας θωρακίζει από τις επιπτώσεις του στρες θα έχετε διπλό όφελος. Εμπλουτίστε τη διατροφή σας με λαχανικά, ξηρούς καρπούς ελαιόλαδο και φυτικές ίνες. Πίνετε ακόμη φυσικούς χυμούς φρούτων. Έχουν μεταλλικά άλατα και άλλες θρεπτικές ουσίες που βοηθούν στην ευεξία του οργανισμού. Aν διαπιστώσετε ότι κάποια τροφή σάς ενοχλεί, καλό είναι να την αποφύγετε. Φροντίστε επίσης να μην λείπουν από τη διατροφή σας οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β που βοηθάνε για ένα υγιές νευρικό σύστημα. Tέλος, περιορίστε κάποιες τροφές που ενοχοποιούνται για το στρες (όπως λ.χ. η λευκή ζάχαρη και ο καφές). . Τα συστατικά που μπορεί να ευθύνονται για τα αυτοάνοσα . Ο μόλυβδος και το αλουμίνιο . Είναι ένα βαρύ μέταλλο για το οποίο αν και υπάρχουν θεσπισμένα ανώτατα επιτρεπτά επίπεδα, στην ουσία το όριο είναι το μηδέν. Η λήψη του έχει συνδεθεί με πολλές διαταραχές, ενώ ακόμη και η πολύ μικρή αλλά χρόνια έκθεση μπορεί να οδηγήσει σε μεταβολές στο DNA και προδιάθεση για χρόνια νοσήματα, όπως π.χ. αυτοάνοσα. Πώς όμως εισέρχεται στη διατροφή μας; Σύμφωνα με μελέτη η οποία δημοσιεύτηκε στο Journal of Agricultural and Food Chemistry ο μόλυβδος μπορεί να [...]

By Αρθρογραφία 0 Comments περισσότερα...